Donar en Daisy deel 9

DONAR & DAISY OP WEDSTRIJD

Daisy gaat met Donar en haar vriendin Sanne voor het eerst op instructieweek deze zomer. Dat betekent veel gezelligheid, leuke lessen en een heerlijke picknickrit. Met als afsluiter een heuse dressuurwedstrijd. Maar dat vindt Daisy stiekem toch best erg spannend…

Yes! Zomervakantie! Daisy geeft Donar een dikke knuffel. Sinds kerst is Donar haar eigen pony, wat een geweldig cadeau was dát zeg! Wat heeft Daisy al veel avonturen met Donar beleefd. Mijmerend denkt ze terug aan vorige zomer. Toen ging ze met haar vriendin Sanne naar Het Eiland. Daar kreeg ze onverwachts samen met Donar een rol in de film met Jamie Furger. Wie had dat nou kunnen denken, zij en Jamie samen op het witte doek… Daisy is zo in gedachten verzonken dat ze niet hoort dat haar vriendin Sanne gezellig kletsend de paddock binnenkomt. ‘Heb jij er ook zo’n zin in?’, is het enige wat ze Sanne hoort zeggen. ‘Ehhh.. wat? Sorry, ik dacht net wat een toffe week we vorige zomer hadden’, zegt Daisy tegen haar vriendin. ‘Ja dat was echt geweldig’, reageert Sanne. ‘Jammer dat we dit jaar niet kunnen gaan, maar ik heb ook heel veel zin in volgende week!’ ‘Ik weet het nog niet zo goed hoor.’ Daisy ziet een beetje op tegen volgende week. Er is dan een instructieweek op de manege die wordt afgesloten met een wedstrijd. ‘Ik trek er veel liever met Donar op uit, dan dat ik de hele week op de manege moet rijden.’ ‘Ah joh, er staat ook een buitenrit op het programma en de hele week zijn er super veel leuke activiteiten. Daarnaast vind ik het leuk om weer wat bij te leren met Dinky.’ Sanne probeert haar vriendin wat gerust te stellen. Een week later brengt Sannes vader de meiden en de pony’s naar de manege. ‘Jeetje, wat nemen jullie toch allemaal mee! Gaan jullie soms verhuizen en komen jullie nooit meer terug?’ ‘Nou pap, we gaan elke dag rijden, dus we hebben genoeg schone dekjes en rijbroeken nodig en zondag hebben we natuurlijk nog de wedstrijd, daarvoor hebben we óók nog spullen nodig’, legt Sanne uit. Daisy heeft allang door dat Sannes vader een grapje maakt. Maar Sanne gaat er natuurlijk weer op in. Was zij maar een beetje zoals Sanne, zo stoer en onbevangen. Daisy vindt het altijd weer een beetje spannend om iets nieuws te proberen. Nu kent ze iedereen op de manege, maar ze weet dat Tamara en Zoë ook meedoen met hun chique pony’s. Ze denken dat ze al heel wat zijn. En dan die wedstrijd…

pfff, Daisy ziet er als een berg tegenop. 

Eenmaal aangekomen op de manege nemen de meiden afscheid van Sannes vader. De pony’s mogen eerst nog even lekker in de wei en Daisy en Sanne gaan op zoek naar hun slaapzaal. ‘Oh gelukkig, we slapen in elk geval niet bij Tamara en Zoë’, zegt Daisy tegen haar vriendin. ‘Joh maak je nou niet zo druk. Er zijn nog genoeg andere kinderen die wel leuk zijn’, antwoordt Sanne. ‘Kom, we gaan naar de kantine, dan kunnen we kijken wanneer onze eerste les is en wat we allemaal precies gaan doen deze week.’ Cindy, de instructeur van Daisy en Sanne heet iedereen welkom. ‘Hoi allemaal, wat fijn dat iedereen er is. We gaan er een leuke week van maken. Er is elke dag les en we gaan natuurlijk gezellig een picknicktocht maken. Als het mooi weer blijft, dan kunnen we nog gaan zwemmen in het zwembad in de buurt. Zondag is de wedstrijd waar we de hele week voor oefenen. Jullie ouders komen dan ook kijken. Deze week komt Robert mij helpen met de lessen en de andere activiteiten, ik kan dat niet allemaal alleen.’ ‘Robert? Wie is dat nou weer, vraagt Daisy zachtjes aan haar vriendin.’ ‘Ssst’… sist Tamara achter haar. ‘Hoi allemaal! Ik ben Robert, sorry dat ik zo laat ben, maar er liep een pony los, dus die heb ik eerst maar even gevangen en in een stal gezet. Ik kom Cindy deze week helpen en we gaan er met elkaar een te gekke week van maken. Als er iets is, of je hebt een vraag, dan kun je bij mij terecht.’ ‘Nou, dat gaat wel lukken!’ hoort Daisy achter zich Zoë tegen Tamara zeggen. ‘Phoe wat is hij knap zeg!’ Sanne kijkt Daisy aan en rolt met haar ogen. Typisch een opmerking voor Zoë.

De lesindeling voor de week wordt bekend gemaakt. ‘Hé bah, met de dressuurlessen zitten we bij Tamara en Zoë.’ Daisy wordt er niet echt vrolijk van. ‘Dan kunnen we goed afkijken hoe het moet’, zegt Sanne. ‘Zij hebben al zo veel ervaring en ik vind hun pony’s ook zo mooi lopen. Kom we gaan Dinky en Donar halen. De les begint zo.’ Aangekomen in stal komt Zoë ze in tranen tegemoet. ‘De stal van Rising Star is leeg!’ ‘Oh, is die pony van jou? Nou dame, die kwam ik net in het gangpad tegen. Hij was op weg naar de wei.’ Robert wijst Zoë in welke stal haar pony staat. ‘Ja, hij mag niet in een vreemde weide van mijn ouders. Het is nogal een dure pony, dus ik moet er voorzichtig mee zijn’, legt Zoë uit. Robert wijst haar erop dat ook dure pony’s graag in de wei gaan en dat dat juist goed voor ze is. ‘Zo, dus jij doet ook mee met je ragebol aan de wedstrijd zondag?’ Tamara wijst naar de staart van Donar.  Hij zag nog net even kans om te schuren in de stal tijdens het opzadelen. Donar heeft veel last van zomereczeem waardoor zijn staart er soms wat pluizig uitziet en zijn manen schuurt aan alles wat hij tegenkomt. ‘Hoe kun jij daar zondag nou vlechtjes in maken?’ Tamara aait haar eigen pony Beau door zijn keurig bijgewerkte manen. Nog voordat Daisy kan antwoorden, komt Cindy tussen beide. ‘Dat gaat helemaal goedkomen, ik heb wel voor grotere uitdagingen gestaan. Ik help je Daisy!’

‘Zo dat was een fijne les zeg! Ik heb veel aan de aanwijzingen van Cindy. Dat gaat me echt helpen om zondag goede punten te halen,’ zegt Sanne tegen Daisy. 

Hou eens op over die stomme wedstrijd

Daisy komt chagrijnig de les uit. Ze had meer oog voor de pony’s van Tamara en Zoë dan dat ze bezig was met Donar. ‘Donar is helemaal geen dressuurpony, het gaat me nooit lukken om die wedstrijd te rijden.’ Robert ziet dat Daisy niet blij is. ‘Wat is er aan de hand?’, vraagt hij aan Daisy die het gezicht van een oorwurm trekt. ‘Ik kan er helemaal niks van, ik kan net zo goed naar huis gaan. Het wordt niks met die wedstrijd zondag. En dan komt óók nog eens iedereen kijken..’ ‘Ho ho, je bent hier om te leren en ik heb net eens even staan kijken en ik vind dat je super netjes op je pony zit. Alleen je figuren kan je wel wat netter afwerken. Maar als de basis goed is, dan komt de rest vanzelf. We maken er een leuke week van en ik ben er om jullie te helpen.’ Robert probeert Daisy gerust te stellen. Er verschijnt zowaar een lachje op haar gezicht. Al komt dit omdat ze ziet dat Zoë en Tamara jaloers toekijken hoe Robert met haar staat te kletsen. ‘Oké dan, ik zal mijn best doen. Op deze manier is er ook niets aan.’ ‘Precies! Trek je niks van de anderen aan, je rijdt voor jezelf. Ik spreek jullie later!’ Robert geeft Sanne en Daisy een boks en loopt weg.

Door de lessen van Robert en Cindy krijgt Daisy de smaak te pakken. Ze merkt hoe Donar vooruit gaat. Van Robert krijgt ze het compliment dat Donar uitblinkt in zijn ruime galop. ‘Zo komt dat galopperen tijdens de buiten- ritten toch nog van pas’, denkt Daisy. Op zaterdag staat de picknickrit gepland. Daisy kijkt er al de hele week naar uit. ‘He he, eindelijk lekker op pad’, zucht ze tegen Sanne die er ook veel zin in heeft. Zoë ziet de buitenrit helemaal niet zitten. ‘Rising Star vindt alles eng buiten, ik blijf liever in de bak rijden.’ ‘Niets daarvan, we rijden deze week samen en we gaan ook gezamenlijk de picknicktocht rijden’, zegt Cindy streng. ‘Morgen is de wedstrijd, ik vind het belangrijk dat de pony’s zich vandaag een beetje kunnen ontspannen.’ Eenmaal op pad vergeet Daisy alles om zich heen. ‘Wat is het toch heerlijk in de natuur met je paard.’ Ze heeft niet in de gaten dat achter zich Zoë moeite moet doen om Rising Star rustig te houden. ‘Hij wil alleen maar héél erg hard!’, roept ze naar Robert. ‘Dat snap ik wel Zoë, jouw pony staat al een hele week op stal omdat hij niet in de wei mag. Hij is blij om even de benen te strekken.’ Dan springt er ineens een hond uit de struiken, Rising Star schiet er vandoor. Zoë begint te gillen en hard aan de teugels te trekken. ‘Rustig aan Zoë, niet trekken en blijf in het zadel zitten’. Robert spoort zijn paard aan en ziet kans om Rising Star bij de teugel te pakken en brengt hem snel weer in draf en vervolgens in stap. Zoë is in tranen: ‘Ik wil naar huis!’ Ze schaamt zich dat ze Rising Star niet onder controle heeft en dat uitgerekend Robert haar moest redden. 

‘Het is alweer zondag, de week is voor- bij gevlogen’, zegt Daisy tegen Sanne. ‘Ik heb zelfs zin in de wedstrijd! We hebben goed geoefend en ik denk dat ik er klaar voor ben. Heb je al gehoord dat Zoë zich heeft afgemeld voor de wedstrijd? Ze is gisteren zo geschrokken dat ze niet meer durft.’ 

Wow, wat ziet Donar er toch prachtig uit! 'Ja hè!' zegt Daisy trots. 'Cindy heeft geholpen met invlechten, je ziet niets meer van zijn pluizige manen.’ Daisy geeft Donar een dikke knuffel. ‘Kom we gaan kijken bij de proefjes van de anderen. Volgens mij moet Tamara nu rijden.' 'Wat is Beau toch een knappe pony’, zucht Sanne. ‘Moet je die glitters zien op zijn vacht, wel een beetje overdreven hoor.’ Daisy wijst naar Beau die vol zit met glitterspray. ‘Oh jee wat gebeurt er nu! Beau gaat liggen en probeert te rollen! Hij heeft liever ook geen glitters, ik denk dat het jeukt.’ Tamara doet haar best, maar ze kan alleen maar van Beau zijn rug springen en probeert hem snel weer in de benen te krijgen. Rollen met een zadel op is geen goed idee. Even later is het Daisy’s beurt. Ze rijdt vol zelfvertrouwen de ring in. ‘Kom Donar, we laten ze eens wat zien’, fluistert ze en kriebelt Donar nog even op zijn schoft. Daisy ziet niet eens dat haar ouders samen met Sanne en haar ouders langs de ring staan te kijken. Ze rijdt vol concentratie de figuren die ze zo goed geoefend heeft en let erop dat ze ook de overgangen netjes rijdt. Na het afgroeten naar de jury valt ze Donar om de hals. Wat heeft ze heerlijk gereden. ‘Het kan me niks schelen hoeveel punten ik heb gehaald, dit was de proef van mijn leven. Wat een gaaf gevoel.’ Robert steekt zijn duim op. Dan is het tijd voor de prijsuitreiking. Als de nummers twee en drie bekend zijn gemaakt, valt de spanning van Daisy af. Ineens klinkt een groot applaus en kijkt iedereen haar kant op. ‘Kom naar voren gekkie! Iedereen wacht op je!’ Sanne geeft haar vriendin een zetje richting het podium. ‘Wow! Wie had dat gedacht! Mijn eerste wedstrijd en dan ook nog eerste worden! Het lijkt wel een droom.’ Ze neemt de mooie oranje rozet in ontvangst. ‘Zo! Mijn eerste prijs is binnen. Dat smaakt naar meer!’ 

Einde