Donar en Daisy deel 8

EEN ONVERGETELIJKE KERST 

‘Daisy, kom je gezellig binnen warme chocolademelk drinken? Ik heb appel- taart gebakken, die heb ik net uit de oven gehaald dus hij is nog warm.’ ‘Gezellig!’ antwoordt Daisy. Ze heeft nog geen zin om al naar huis te gaan. Morgen is het al kerst, bah! Het is altijd zo gezellig bij de ouders van Sanne thuis. Daisy gaat naast de houtkachel zitten, nu voelt ze eigenlijk pas hoe koud ze is geworden van hun ritje. Samen met Sanne en haar moeder kijkt ze nog een kerstfilm. Tegen de tijd dat het donker begint te worden besluit Daisy toch maar naar huis te gaan. ‘Ik ga nog even bij Donar kijken, en dan ga ik naar huis. Fijne kerstavond en dan zie ik jullie na de kerst weer’, zegt ze tegen Sanne en haar moeder. ‘Dag lieverd, veel plezier en het komt vast helemaal goed met je tante’, wenst de moeder van Sanne. 

In de stal ziet Daisy dat Dinky haar hooi al op heeft. Donar staat er wel een beetje op te kauwen, maar echt van harte gaat het niet. Daisy stuurt Sanne een berichtje en vraagt of ze Donar goed in de gaten wil houden, want ze vertrouwt het niet helemaal. Normaal heeft hij altijd als eerste zijn voer op. Ze ziet dat ze vanmiddag een oproep van haar moeder gemist heeft en ook een berichtje heeft ontvangen met de vraag waar ze blijft. ‘Oh ja, misschien had ik even moeten laten weten dat ik vanmiddag bij Sanne was.’ Ze stuurt haar moeder dat ze nú naar huis toe komt en ze zich geen zorgen hoeft te maken

‘Zo dame! Ben je daar eindelijk? Waar heb je de hele middag uitgehangen? Daisy’s moeder was toch wel een beetje bezorgd. ‘Oh, ik ben gezellig bij Sanne gebleven en we hebben een film gekeken samen met haar moeder.’ ‘Gezellig, echt een meidenmiddagje’, zegt Daisy’s moeder. ‘Heeft haar moeder nog iets gezegd?’ ‘Ehhh wat bedoel je?’ Daisy had geen idee wat haar moeder bedoelde. ‘Nee hoor, niks bijzonders’, antwoordde Daisy. ‘Ga maar gauw even douchen, papa is zo thuis, dan kunnen we daarna eten.’ Het viel Daisy op dat er een cadeautje onder de kerstboom lag. Normaal doen ze niet aan cadeautjes met kerst. Een beetje vreemd vond ze het wel, maar ze vond het kinderachtig om te kijken voor wie het cadeautje was.

Na een heerlijke douche kwam ze in haar kerst-onesie naar beneden. Ze hoefde toch nergens meer heen. ‘Ha mooie dame’, grapte de vader van Daisy. ‘Ik zie dat je helemaal klaar bent voor de kerstdagen.’ ‘Ja, ik houd dit de hele kerst aan’, kaatste Daisy terug. Na het eten werd Daisy toch echt te nieuwsgierig. ‘Zeg, voor wie is dat cadeautje onder de kerstboom eigenlijk?’ ‘Dat cadeautje mag je morgenochtend na het ontbijt uitpakken’, antwoordde haar vader. ‘AAhhh pap.. waarom niet nu?’ Daisy hoopte dat haar vader zou zwichten, maar helaas. ‘Nee, morgen is morgen en dat is niet vanavond.’ Haar vader hield voet bij stuk. 

De volgende ochtend werd Daisy vroeg wakker gebeld door Sanne. Ik ging net voeren en hij was zo onrustig. Ik ben nu met hem aan het stappen aan de hand, ik denk dat hij koliek heeft.’ Oh nee! Het voorgevoel dat er iets niet goed zat klopte toch. ‘Bel de dierenarts, ik kom er gelijk aan!’ Snel maakte Daisy haar vader wakker, zodat hij haar naar Donar kon brengen. Ze trok een paar dikke sokken, haar laarzen en haar paardrijjas aan. Toen
ze aankwamen bij de stal, kwam ook net de dierenarts aanrijden. ‘Hoe gaat het?’ Daisy gaf Donar een dikke knuffel. Ze zag dat hij pijn had. Sanne was een beetje bleek om haar neus. ‘Gisteravond was er nog niks aan de hand. Hij heeft gewoon zijn voer gegeten, maar vanmorgen was het helemaal mis. De dierenarts onderzocht Donar en stelde vast dat het inderdaad om koliek ging. Hij gaf hem een pijnstiller en vertelde dat Donar niet mocht eten. Ze moesten hem goed in de gaten houden. ‘Geen probleem! Ik blijf de hele dag hier’, zei Daisy. ‘Dat hoeft niet hoor, jouw tante komt toch vandaag?’ zei Sanne tegen haar vriendin. ‘Nou nog een reden om hier te blijven. Je denkt toch niet dat ik thuis een beetje op de bank ga zitten, terwijl ik weet dat Donar ziek is?’ ‘Vooruit dan maar’, ik zeg het wel tegen je moeder. Daisy zag niet dat haar vader een knipoog gaf aan de ouders van Sanne, die ook een kijkje kwamen nemen toen de dierenarts kwam aanrijden. ‘Wel vervelend hoor, dat we u uit bed moesten bellen op eerste kerstdag’, zei hij tegen de dierenarts. ‘Oh, dat is geen probleem hoor! Ik weet nooit hoe de dag verloopt. Paarden houden nou eenmaal geen rekening met welke dag het is. Bel me als het slechter gaat. Ik kom vanavond nog wel even kijken. Volgens mij is deze pony in goede handen bij deze twee dames’, zei de dierenarts voordat hij weer door ging naar zijn volgende patiënt.

Ineens begon Sanne heel hard te
het huis uit met dampende schalen die lachen. ‘Wat is er met jou?’ Vroeg
heerlijk roken. De ijzige wind trok aan Daisy een beetje geïrriteerd. Ze was
en het begon zachtjes te sneeuwen. vreselijk bezorgd om Donar en snapte niet wat er nou zo leuk kon zijn. ‘Heb je vandaag al in de spiegel gekeken?’,
plaagde Sanne haar vriendin. ‘Alsof ik daar tijd voor heb gehad! Toen jij mij belde heb ik gewoon wat aangedaan en ben in de auto gesprongen.’ naar beneden en zag dat ze nog steeds haar kerst-onesie droeg. ‘Hmmm tja, erg charmant inderdaad, wat zou de dierenarts wel niet gedacht hebben?’ Nou ja, het was ook niet belangrijk. Donars gezondheid komt vandaag op de eerste plaats. 

Het leek erop dat de pijnstiller begon te werken. ‘Laten we even naar binnen gaan om ons op te warmen’, stelde Sanne voor. Ze lieten Donar samen met Dinky buiten in de paddock achter. Sannes moeder was druk in de keuken in de weer voor het kerstdiner. ‘Wat maak je veel mam! We krijgen toch geen bezoek?’, vroeg Sanne. Helaas ging het tegen het einde van de mid- dag weer slechter met Donar. Hij werd weer onrustig, hapte naar zijn buik en wilde steeds gaan liggen. Daisy en Sanne bleven bij hem in de buurt en liepen om de beurt met hem door de paddock. Ze hadden ook de dierenarts weer gebeld. Maar waar bleef hij toch?

Ondertussen was Sannes vader druk bezig in de stal. ‘Pap, wat ben je toch allemaal aan het doen?’ Hij sleepte een grote tafel in het gangpad en hing kerstverlichting op. ‘Ah kijk, daar komt de dierenarts eindelijk.’ Sanne wees naar een auto die de dam op kwam rijden. ‘Nee hoor, dat is de auto van mijn vader’, verbeterde Daisy haar vriendin. ‘Wat doen mijn ouders hier nu allebei?’ Op dat moment kwam Sannes moeder het huis uit met dampende schalen die heerlijk roken. De ijzige wind trok aan en het begon zachtjes te sneeuwen. ‘Zet de pony’s maar lekker op stal meiden’, zei Sannes vader. ‘En komen jullie dan ook?’ Ondertussen waren Daisy’s ouders ook al in de stal. Daar troffen ze een mooi gedekte tafel aan, kerstlampjes en zelfs kerstmuziek! ‘We hadden ons dit kerstfeest iets anders voorgesteld, maar als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan’, zei Daisy’s vader. Ondertussen was de dierenarts al gearriveerd. 'Volgens mij gaat het alweer veel beter met hem. Ik denk dat het wandelen hem goed heeft gedaan.’ Dit compliment was voor Daisy en Sanne bedoeld. ‘Eet u een hapje mee?’, vroeg de moeder van Sanne. ‘Ik heb meer dan genoeg en het is tenslotte kerstmis.’ ‘Ach ja waarom ook niet, maar als ik word opgeroepen moet ik wel gaan.'

‘Kijk eens Daisy, je bent vanmorgen helemaal je pakje onder de kerstboom vergeten.’ Ze had er inderdaad geen moment meer aan gedacht. Snel pakte ze het uit. Er zat een mooi leren halster met halstertouw in. Toen las ze het gegraveerde plaatje op het halster: ‘Donar van Daisy’. ‘Alsjeblieft! Jouw kerstcadeau staat hier achter in de stal.’ Daisy wist niet wat ze hoorde…‘Wát?! Was Donar nu van haar? Wat een g-e-w-e-l-d-i-g-e verrassing!’ Ze vloog haar vader en moeder om hun nek voor een dikke knuffel, daarna Sanne en haar ouders en vooruit, óók de dierenarts. Zo blij was ze! ‘Waar is tante Gerda eigenlijk gebleven?’, vroeg Daisy aan haar ouders. ‘Tante Gerda komt helemaal niet. Wij wilden je gewoon een beetje plagen’, legde Daisy’s moeder uit. ‘We hadden al lang besloten om samen met Sanne’s ouders kerst te vieren.’ Daisy was zo gelukkig! Het bleef nog lang gezellig in de stal en Donar knabbelde alweer voorzichtig aan een beetje hooi. Op naar nieuwe avonturen met zijn nieuwe bazinnetje, die eigenlijk een oude bekende is!

einde