Donar en Daisy deel 2

Ken je Daisy nog? Daisy ging op ponykamp bij Manege de Roskam en beleefde daar een spannend avontuur met de stoere Donar. Donar veroverde een plaatsje in het hart van Daisy. Daisy beleeft ook deze winter een spannend avontuur met Donar. Hoe dat afloopt …  

Wat een rotweer! Daisy is op weg van school naar huis, in de stromende regen met een fikse tegenwind. Het is bijna winter, maar Daisy mijmert nog na over de zomer. Wat heeft ze een geweldige tijd achter de rug. Eerst maakte ze op ponykamp bij Manege de Roskam kennis met Donar, de vriendelijke bruine ruin. Na een spannend avontuur in het bos won ze met hem de dressuur- en behendigheidswedstrijd. Wat was ze trots! Ook raakte ze bevriend met Amy. Ze hebben elkaar na het ponykamp nog een paar keer gezien op de manege. 

Spanje!
Vlak na het ponykamp ging Daisy samen met haar ouders en broertje op bezoek bij haar oma in het Spaanse Mijas. Oma heeft een prachtige Andalusische merrie Quinta en woont op een finca, een oude Spaanse boerderij. Op de finca staan nog meer paarden en er komen vaak kinderen om voor de paarden te zorgen en om te rijden. Hoewel Daisy geen Spaans spreekt, heeft ze het altijd leuk met de andere kinderen. Als het om paarden gaat, heeft Daisy niet veel woorden nodig. En de Spaanse kinderen ook niet! Maar het allergaafste van de vakantie waren de ritten die ze met haar oma elke dag vroeg in de ochtend maakte. Door de Spaanse was het midden op de dag te warm om te rijden. Daarom trok ze er ’s morgens vroeg met haar oma en Quinta op uit om heerlijk te rijden. Oma reed meestal de stoere zwarte ruin Jairo. Oma is dan wel oud, maar ze kan paardrijden als de beste. Van kleins af aan rijdt ze al en ze is nooit bang. Daisy is trots op haar oma. Ze genoot ook van elke minuut dat ze bij Quinta in de buurt was. Ritten met oma zijn nooit saai. Er is zo veel te zien onderweg! Ze rijden dan door de heuvels, door de sinaasappelboomgaarden en over mooie lange paden voor een stevige galop. Op een van de ritten kwamen ze een gewond geitje tegen. Geiten lopen in Spanje op veel plaatsen gewoon los. Het geitje had een gebroken poot. Zonder te aarzelen stapte oma af en ze legde het geitje voorzichtig voor op het zadel. Teruggekomen op de finca belden ze de dierenarts en de eigenaar van het land waar ze het geitje hadden gevonden. Gelukkig is het helemaal goed gekomen met het kleine geitje. Wát een oma. En wie beleeft er nu zoiets!

Daisy schrikt op uit haar gedachten als plotseling een auto met een paardentrailer van rechts komt. Ze moet hard remmen en slipt met haar fiets. Oei! Dat gaat net goed. Nieuwsgierig kijkt ze de trailer na. ‘Manege de Roskam’, staat erop. In de trailer ziet ze een borstelige pony. Dat lijkt Donar wel, denkt ze nog...
’s Avonds krijgt ze een appje van Amy.

Dus het was toch Donar in die trailer, denkt Daisy. In de herfstvakantie was ze nog een keer naar Manege de Roskam geweest om een strandrit te maken op Donar. Het was geweldig! Ze keek alweer uit naar het ponykamp de volgende zomer. Maar wat is nou een ponykamp zonder Donar? Verdrietig gaat ze die avond naar bed. Waar zou Donar nu zijn? Zal hij een fijne stal hebben? Of staat hij ergens buiten in de regen? Wordt hij goed verzorgd? Misschien heeft hij wel een nieuw vriendinnetje, een meisje zoals ik. Ze moet er niet aan denken. Stiekem droomt ze sinds het geweldige ponykamp vaak dat Donar haar pony is. Een droom die nu vast nooit meer uitkomt.

De kerstvakantie komt eraan, maar Daisy is niet echt in de stemming. Ze kan Donar maar niet uit haar hoofd zetten. Gek eigenlijk. Ze kent hem helemaal nog niet zo lang en na het ponykamp heeft ze hem nog maar één keer gezien. Toch betekent de stoere ruin ontzettend veel voor Daisy. Tijdens het ponykamp heeft ze een bijzondere band met hem opgebouwd. Donar heeft haar gered toen ze in het bos werden verrast door het onweer. Als hij de weg niet had geweten... Ze kijkt naar het oranje rozet boven haar bed. Wat is ze trots dat ze samen met hem de wedstrijd heeft gewonnen. Ziet ze haar borstelige vriend nu nooit meer terug?!

‘Daisy, ik ben jouw getreur om die pony wel een beetje zat!’ Mijn moeder begrijpt er ook helemaal niks van, denkt ze. ‘Als je blijft zitten sippen op je kamer, kom je er nooit achter waar Donar is gebleven,’ zegt haar moeder. Dat is eigenlijk wel waar, denkt Daisy. Maar waar moet ik beginnen? Ja natuurlijk! Ik bel gewoon naar de manege. Zij weten natuurlijk wel waar Donar is gebleven. Daisy krijgt Eveline aan de lijn. Helaas kan ze haar niet verder helpen. Donar is verkocht aan een gezin met twee meiden, maar na een paar weken zijn ze erachter gekomen dat een eigen pony veel werk is. Donar is naar een handelaar gegaan en daar loopt het spoor dood…

Een paar dagen later krijgt Daisy een telefoontje van Eveline. Ze is erachter gekomen dat Donar naar een handelaar aan de andere kant van het land is gegaan! Daisy begint op internet een zoektocht op paardenverkoopsites. Ze zoekt naar pony’s in de lagere prijsklasse aan de andere kant van het land. Na een aantal avonden zoeken vindt ze hem. ‘Jaaaa, Donar! Oh nee…. Hij is verkocht! Hoe ga ik hem nu vinden?’ De moed zakt Daisy in de schoenen. Gelukkig staan de contactgegevens van de handelaar erbij. Daisy belt hem op en de handelaar vertelt dat Donar naar de andere kant van het land is verhuisd. Hm, denkt Daisy, dan is hij hier misschien wel weer in de buurt! De handelaar weet geen adres, maar wel het dorp waar Donar naartoe is gegaan. En wat een geluk! Het is niet ver van het dorp waar Daisy woont. Nu moet ze haar ouders nog zo ver zien te krijgen dat ze met haar in de buurt op zoek gaan naar Donar.

De ouders van Daisy vinden het heel knap van hun dochter dat ze zulk goed speurwerk heeft verricht. Maar de kerstdagen komen eraan en ze hebben geen tijd voor een uitgebreide zoektocht naar Donar. ‘Dat komt wel na de kerst,’ zegt Daisy’s vader. Hoewel Daisy teleurgesteld is, snapt ze het wel. Ze is blij dat ze Donar nu in elk geval weer op het spoor is.

Op kerstavond…
Daisy heeft paardrijles en daarna een gezellig kerstfeest samen met haar paardenvrienden op de manege. Ze mag rijden op de nieuwe pony op de manege en daarna gourmetten ze met zijn allen in de kantine. Heel even denkt ze niet aan Donar. Na de gezellige avond haalt Daisy’s vader haar op. Ze moeten omrijden omdat de weg is afgesloten. ‘Ook dat nog,’ zegt Daisy’s vader. Daisy vindt het geen probleem. Het is lekker warm in de auto. Het is vanmiddag begonnen met sneeuwen en er ligt een mooi laagje sneeuw. Ze kijkt hoe de sneeuwvlokjes tegen de autoruit botsen. ‘Papa stop!’ roept ze ineens uit. Het lijkt wel alsof daar een hek van een weiland kapot is en mensen staan op de weg. Een meisje is aan het huilen. ‘Neeee, Dinky is weg!’ Daisy’s vader stopt en stapt met Daisy uit de auto. ‘Kunnen we helpen?’ ‘Mijn pony is uitgebroken!’ stamelt het meisje. ‘We hebben net een nieuwe pony en ze waren samen aan het rennen. Mijn pony gleed uit door de sneeuw en knalde door het hek. Dan zag Daisy ineens een bekende nieuwsgierige snuit. Huh? Dat is Donar! ‘Papa, we hebben Donar gevonden!’ Maar er is nu geen tijd te verliezen. Het is al donker en Dinky gaat richting de snelweg. ‘Heb je een hoofdstel?’ vraagt Daisy. ‘Ik ken deze pony heel goed en ik denk dat ik Dinky wel kan vangen samen met Donar.’ ‘Hoe weet jij dat deze pony Donar heet?’ vraagt de moeder van het meisje. ‘Geen tijd voor praatjes schat! We moeten nu eerst Dinky vangen,’ zegt de vader. Ondertussen komt het meisje terug met een hoofdstel en heeft Daisy haar helm opgezet. Ze pakt gauw een halstertouw en springt op de rug van Donar. ‘Hoi vriendje. Ken je me nog? We gaan weer op avontuur samen. Dinky is niet meer te zien, maar Daisy volgt de sporen in de sneeuw. Ze zijn nu vlakbij de snelweg. ‘Ohhhh, als we maar op tijd zijn Donar!’ Ze galoppeert zo hard als ze kunnen. In de verte ziet ze iets… Daar is ze! Donar mindert vaart. Dinky komt nieuwsgierig richting haar nieuwe paardenvriend gedraafd. Uitdagend steekt ze haar neus in de lucht. ‘Rustig aan meisje. Kom, we gaan naar huis!’ zegt Daisy. Ze glijdt van Donars rug en klikt het halstertouw vast aan het halster van Dinky. Ze klimt voorzichtig op Donar en leidt Dinky aan het halster mee naar huis.

Teruggekomen bij het weiland staan het meisje en haar ouders gespannen te wachten. ‘Dinky!!’ Het meisje vliegt haar pony om de hals. ‘Super bedankt!! Ik weet niet eens hoe je heet. Ik heet Sanne, maar het lijkt erop dat mijn nieuwe pony je wel kent.’ ‘Ik ben Daisy. Ik ben al een tijd op zoek naar Donar en nu heb ik hem eindelijk gevonden!’ ‘Kom meiden, we gaan eerst even warm worden na dit spannende avontuur. Tijd voor warme chocolademelk,’ zegt Sannes moeder. ‘Eerst de pony’s verzorgen,’ antwoorden Daisy en Sanne in koor. Sanne blijkt net zo’n paardenvriend te zijn als Daisy! Als de pony’s goed verzorgd zijn en tevreden op stal staan met een bak slobber, gaan de meiden samen naar binnen. Sanne en haar ouders zijn Daisy dankbaar dat ze Dinky heeft gered. Wat is Daisy gelukkig dat ze Donar eindelijk heeft gevonden! En gelukkig niet ver van huis! Daisy mag zo vaak langskomen als ze wil. Wauw! Wat een geweldig begin van een bijzondere kerst! Op naar het volgende avontuur met Donar. Want Daisy voelt dat ze nog meer avonturen gaat beleven met deze bijzondere pony…